تعیین مناسبترین فاصله بین انحراف دهنده های آب در مسیرهای چوبکشی(مطالعه موردی:سری 3 ناو، استان گیلان)

هدف این مطالعه، تعیین فاصله مناسب بین انحراف دهنده های آب در مسیرهای چوبکشی بود. این پژوهش در دو پارسل مجاور هم (پارسل های 14 و 26) در سری 3 ناو اسالم انجام شد. دو کلاسه شیب (10 و 31 درصد) و سه فاصله بین انحراف دهنده ها (25، 50 و 75 متر) تیمارهای مورد مطالعه را تشکیل می دادند که با سه تکرار در طول مسیر چوبکشی اجرا شدند. روش آماربرداری بلوک کامل تصادفی بود. در ابتدا نمونه های بافت خاک و وزن مخصوص ظاهری به طور تصادفی برداشت شد. باف خاک لوم رسی و میانگین وزن مخصوص ظاهری خاک در طول مسیر چوبکشی46/1 گرم بر سانتی مترمکعب بود. پس از هر دوره بارش ارتفاع آب مخازن ثبت شد و نمونه های رسوب برداشت شد. نتایج آنالیز همبستگی نشان داد که بین شیب و تلفات خاک و فاصله بین انحراف دهنده های آب و تلفات خاک همبستگی مثبت و مشخصی وجود داشت ( 05/0> p). نتایج آنالیز واریانس تک متغیره نشان داد که در شیب های بالاتر از 20 درصد اختلاف معنی داری در مقدار تلفات خاک فواصل مختلف انحراف دهنده های آب وجود داشت در حالیکه این اختلاف درشیب های کمتر از 20 درصد معنی دار نبود. بنابراین در شیب های کمتر از 20 درصد انحراف دهنده های آب می توانند در فواصل بیشتر از 75 متر ساخته شوند. نتایج مقایسه میانگین ها در شیب های بالاتر از 20 درصد تایید کرد که مناسبترین فاصله بین انحراف دهنده های آب 50 متر می باشد. بنابراین کاهش درصد شیب مسیرهای چوبکشی در موقع ساخت و بازسازی مسیرهای چوبکشی با تعیین فاصله مناسب بین انحراف دهنده های آب ضروری به نظر می رسد.